Atropine sulphate

 

 

آتروپين : يك داروي آنتي كولينرژيك با اثر پارا سمپاتوليتيك (مهار اثر پاراسمپاتيك ) باعث تحريك گره سينوسي دهليزي و همچنين هدايت گره AV ( دهليزي بطني ) را افزايش مي دهد .

 

موارد مصرف :

- درمان اوليه در براديكاردي علامت دار ( فشار خون پايين ، كاهش سطح هوشياري ، سرد و مرطوب شدن انتهاها  ، عرق سرد ، خاكستري شدن رنگ پوست و اليگوري ) و در بلوک گره AV(درجه یک).

- آتروپين در براديكاردي ها و ايست قلبي ناشي از تحريك واگ شديد ، بسيار موثر است اما در آسيستول ،VF و VT بدون نبض ناشي از ايسكمي طولاني مدت يا صدمات مكانيكي تاثير ندارد .

- آتروپين با كاهش ترشحات غدد مخاطي مجاري تنفس و اتساع آن ها ، در بهبود تهويه ريوي موثر است .

- در مسموميت ها با ارگانوفسفره ها

مقدار مصرف :

mg 1-5/0 از راه وریدی و در صورت نياز تكرار ( تا ضربان قلب به60 برسد ) هر 5-3 دقیقه تکرار شود. نبايد بيش از سه ميلي گرم تزريق شود .

اطفال : 20 ميكرو گرم پر كيلوگرم

نکته:

·                                             تزريق موارد كمتر از 5/0 ميلي گرم باعث تحريك واگ در مغز و كاهش HR ميشود .

• در حضور ايسكمي ميوكارد ، بهتر است از تجويز دوزهاي بعدي آتروپين اجتناب شود . در چنين بيماراني ، درصورت بروز براديكاردي هاي تكرار شونده ، بهتر است از پيس ميكر استفاده گردد .
• در صورتي كه نياز به تكرار آتروپين در بيماران با نارسايي كرونر وجود داشته باشد ، حداكثر دارويي كه

         مي توان به بيمار تزريق نمود ، 2 تا 3 ميلي گرم است ( mg/kg  04/0 – 03/0 )

• در بيماران با آسیستولي ناشي از براديكاردي، ابتدا 1 mg آتروپين به صورت وريدي تزريق مي شود و سپس هر 2 تا 5 دقيقه ، تا زمان رفع آسيستولي ، تكرار مي گردد . در اين بيماران حداكثر مقدار تجويز آتروپين mg 3  ( mg/kg 04/0 ) است .
• تجويز داخل تراشه آتروپين مي تواند در بيماران فاقد خط وريدي باز مورد استفاده قرار گيرد ، سرعت بروز اثرات دارو در اين روش مشابه تزريق وريدي آن است . دوز تجويز شده برابر با mg 2-1 رقيق شده با

           10 سی سی آب استريل يا نرمال سالين است .

موارد احتياط :

- تزريق آتروپين باعث تاكيكاردي مي شود، بنابراين در نارسائي عروق كرونر و ايسكمي و MI ( سكته قلبي ) احتياط شود .

- پس از تجويز آتروپين وريدي ، به خصوص در حضور بيماري هاي ايسكميك قلبي ، احتمال بروز VF و VT وجود دارد .

- مقادير بالاي آتروپين مي تواند موجب بروز سندروم آنتي كولينرژيك يا ديليريوم ، تاكيكاردي ، كما ، پوست گرم و برافروخته ، آتاكسي و اختلالات بينايي به صورت دو بيني شود .

- تزريق اشتباه آتروپين در حضور VF ، باعث تبديل فيبريلاسيون خشن به فيبريلاسيون نرم شده ، پاسخ به شوك دفيبريلاسيون را ضعيف مي كند .

اثر آتروپين در سيستم هاي بدن :

1- چشم : ميدرياز

2- برونش : اتساع و كاهش ترشحات برونش

3- غدد مترشحه : كاهش كليه ترشحات و اشك ، خشكي دهان ، تب ( به علت مهار تعريق )

4- دستگاه ادراري : كاهش حركات عضلات صاف و درنتيجه احتمال عارضه احتباس ادراري

5- گوارش : كاهش ترشحات و حركات عضلات صاف و در نتيجه احتمال عارضه يبوست

6- قلب و عروق : تاكيكاردي و افزايش قدرت انقباضي قلب .

* آتروپين در محيط هاي گرم و در كودكان تب دار با احتياط تجويز گردد .

 

 

اپي نفرين Epinephrine

 

 

 

 

اپي نفرين : مهمترين و اولين دارو در CPR ( احياي قلبي و ريوي ) است كه مستقيماً سيستم عصبي سمپاتيك را تحريك مي كند و با تحريك گيرنده هاي آلفا و بتا آدرنرژيك سيستم عصبي سمپاتيك باعث :

افزايش ضربان قلب ، افزايش قدرت انقباضي قلب، افزايش انقباض عروق محيطي ، افزايش فشار خون ، افزايش جريان خون كرونر و مغز و در نتيجه افزايش پرفوزيون بافتي ، افزايش تبديل VF ( فيبريلاسيون بطني ) نرم به خشن ( اثر بهتر شوك الكتريكي بر VF خشن ) مي شود .

- موارد مصرف :

داروي انتخابي در شوك آنافيلاكتيك ، در VF ( فيبريلاسيون بطني ) و VT (تاكيكاردي بطني ) بدون نبض و آسيستول ، برونكواسپاسم ، واكنش هاي حساسيتي

مقدار مصرف :

5/0 تا 1 ميلي گرم ( 10-5 سي سي از محلول يك درده هزار واحد ) در صورت نياز هر 5-3 دقيقه 1mg تكرار شود . به دنبال هر بار تزريق 20 سي سي مايع وريدي تزريق شود .

- در اطفال mg/kg  03/0 – 01/0 ( 1/0 تا 3/0 ميلي ليتر پر كيلوگرم ) از محلول يك در ده هزار واحد

نکته: از تجويز همزمان اپي نفرين با داروهاي قليايي خودداري شود .

 

آنتي دوت :

1- در صورت هيپرتانسيون          فنتولامين ( آلفا بلوكر )

2- در صورت آريتمي                بتا بلوكر

عوارض :

افزايش فشار خون ، تهوع ، استفراغ ، اضطراب ، خونريزي مغزي ، سردرد و سرگيجه ، بي قراري

موارد احتياط :

1- اپي نفرين حتي در دوز هاي پايين هم نيازميوكارد به اكسيژن را افزايش داده، منجر به ايسكمي قلبي مي­گردد

2- اپي نفرين مي تواند منجر به افزايش بروز اكتوپي هاي بطني، بخصوص در بيماران تحت درمان با ديژيتال گردد .

 

 

 

 دوپامين Dopamine

 

 

 

داروی محرک سمپاتیک و محرک گیرنده های دوپامین ، آلفا و بتا است و ترشح NEP (نوراپی نفرین) را در بدن افزایش می دهد. اثرات دوپامین وابسته به دوز است:

استفاده از مقادیر کم دوپامین (µg/kg/min  1-2) ، موجب تحریک گیرنده های دوپامینرژیک شده، عروق مغز، کلیه ، و مزانتر را گشاد می کند. به این ترتیب برون ده ادراری افزایش می یابد. اما در تعداد ضربانات قلب و فشار خون تغییری ایجاد نمیکند.

با مقادیر µg/kg/min  10-2 ، دوپامین موجب تحریک گیرنده های 1β و α می گردد. تحریک 1β  باعث افزایش برون ده قلبی میشود.

در مقادیر بالای µg/kg/min  5-2 ، دوپامین موجب افزایش قابل توجه تون وریدی و فشار ورید مرکزی شده ، و در دوز های بالای µg/kg/min  10 اثرات تحریک α آدرنرژیک ظاهر می گردد. تحریک گیرنده های α منجر به انقباض شریان های کلیوی، مزانتریک و محیطی شده ، تون وریدی را همراه با مقاومت عروق محیطی و پولمونر افزایش داده، متعاقبآ موجب افزایش پیش بار قلب می گردد.

مقادیر بالای µg/kg/min  20 اثرات همودینامیکی مشابه نوراپی نفرین ایجاد می کند.

دوپامین کار میوکارد را بدون افزایش جبرانی جریان خون کرونر بالا می برد. عدم تعادل بین عرضه خون و تقاضای اکسیژن می تواند منجر به ایسکمی میوکارد گردد.

موارد مصرف :

1-     این دارو در هایپوتانسیون شدید و در غیاب هیپو ولمی مورد استفاده قرار می گیرد .

2-  در حضور فشار سیستولیک زیر  mmHg 90 ، همراه با گردش خون ضعیف بافتی ، اولیگوری و یا تغییر در سطح هوشیاری از دوپامین استفاده می شود.

3-     در افت فشار خون همراه با برادیکاری علامت دار، دوپامین مورد مصرف قرار می گیرد.

4-     بلافاصله بعد از CPR ،جهت حفظ گردش خون مغز، می توان از مقادیر بالای دوپامین استفاده کرد.

مقدار مصرف:

به منظور افزایش برون ده ادرار µg/kg/min  2-1

به منظور افزایش تعداد ضربات قلب و افزایش فشار خون سیستمیک µg/kg/min  10-5 ودوزهای بالاتر

 

 

افزایش مقدار دارو باید تا زمان رسیدن به برون ده ادراری،فشار خون مناسب و برون ده کافی قلبی ادامه یابد. حداکثر دوز مورد استفاده µg/kg/min  20 است. قطع دارو نیز باید به تدریج صورت گیرد. قطع ناگهانی دارو می تواند منجر به هایپوتانسیون ناگهانی گردد.

 

 

موارد احتیاط :

1-  دوپامین ممکن است، ریت قلب را افزایش داده ،منجر به تقویت دیس ریتمی های فوق بطنی و بطنی شود.

2-  اثر محرک  α آدرنرژیک دوپامین ،حتی در مقادیر پایین هم قادر است انقباض وریدی و شریانی ایجاد کرده، منجر به احتقان ریوی و اختلال در برون ده قلبی گردد. در صورت بروز چنین اثراتی باید دوز دارو را کم و یا کاملا قطع نمود.

3-  دوپامین مصرف اکسیژن میوکارد را افزایش داده ، با مقادیر بالا منجر به انقباض عروق کرونر می گردد. بنابراین می تواند تعادل بین تقاضای اکسیژن و گردش خون را بر هم زده موجب بروز ایسکمی میوکارد شود.

4-     مقادیر بالای دوپامین موجب تهوع و استفراغ می گردد.

5-     در صورت نشت وریدی دوپامین می تواند موجب نکروز بافت زیر پوست گردد.

6-     در بیماران تحت درمان با داروهای مونوآمینواکسیداز ، اثرات دوپامین تقویت می شود.

7-     در حضور فنی توئین ، دوپامین موجب افت فشار خون می گردد.

8-  دوپامین را نباید همراه با محلول بی کربنات سدیم و یا سایر محلول های قلیایی به طور هم                                                          زمان تزریق کرد، زیرا در PH قلیایی ،دارو را به آرامی غیر فعال می شود.

آمپول دوپامین بصورت mg200 موجود است. دارو را با سرم 5% D/W رقیق و طبق فرمول زیر از طریق میکروست انفوزیون شود.

مقدار حجم سرم × دوز مصرفی دارو بر حسب میکرو گرم × وزن بدن × 60  =   ml/min

&n

نظرات شما عزیزان: